کرونا با جذامیان چه کرد؟ +عکس
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۲۶۷۷۰
این روحانی نه غسال اموات کرونایی است، نه پرستار بیماران مبتلا به کرونا در بیمارستان. حجت الاسلام «صادق عباسی» هم نشین کسانی شده که عمریست فراموش شدهاند و همه از آنها فراری هستند.
به گزارش مشرق، روحانی جوان در این روزهای کرونایی شانه به شانه بیمارانی شده که درد تنهایی بیماران مبتلا به کرونا را بیشتراز هر کسی می فهمند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از مبتلایان به جذام می گوییم که وقتی هنوز علم پزشکی چاره ای برای درمان باکتری "خوره" پیدا نکرده بود به مشهد آمدند به امید شفا و معجزه و همان جا ماندگار شدند. درمان قطعی بیماری خوره اختراع شد، داروها به ایران آمد و بعد از مصرف دارو روند پیشرفت بیماری در مبتلایان متوقف شد اما جذام، انگ شد روی اسمشان، مُهر شد روی پیشانی شان و یک حکم ابدی را زیر اسمشان امضا کرد؛ حکم تنهایی.
جذامیان مشهد با بار سنگین غم، سال های جوانی را گذراندند تا به سالمندی رسیدند و در این روزگار پراز غبار و حسرت، سر و کله روحانی جوان پیدا می شود. با وجودی که این بیماری در مبتلایان درمان شده و فقط یادگاری های آن در جسمشان باقی مانده اما هنوز همه از آنها فراری اند. حجت الاسلام عباسی با همه مشکلات این بار در اوج بحران شیوع کرونا هم پای جذامیان ایستاد و آنها را فراموش نکرد.
بیشتر بخوانید
کدام کشورها از سلاحهای بیولوژیک استفاده کرده اند؟ جذامیهای مشهد به آرزویشان رسیدند +عکسجذامیان هم کرونا را شکست دادند
تماس های چندباره ما با روحانی مشهدی بی جواب می ماند و بخت این گفت و گو بعد از نماز مغرب باز می شود. عباسی می گوید:« قرار شب نشینی در خانه یکی از جذامیان را داریم که به تازگی از شر ویروس کرونا راحت شده و دوران قرنطینه اش تمام شده است.لطف و معجزه خدا بود که زنده ماند و گرنه ما امیدی به زنده ماندنش نداشتیم. چون سن و سال بالا و کلکسیونی از بیماری های زمینه ای داشت» .
کرونا برای مجذومان شبیه یک شوخی خنده دار بود
بی اختیارجمله اش را تکرار می کنم؛" شب نشینی درخانه جذامی ها؟" تعجب را از لحن صدایم می فهمد و بهانه ای می شود تا همین اول مصاحبه یخ کلامش باز شود و می گوید:« اینکه چه شد من سر از محله جذامی ها درآوردم بماند، فقط بدانید کرونا که آمد مبتلایان به جذام تنهاتر از قبل شدند.جذامیان از کرونا چیزی نمی دانستند. دراین محله حدود 100 خانوار هستند که همگی سالمندند. داروندارشان یک اتاق رنگ و رفته و محقراست و یکی درمیان در خانه هایشان یا تلویزیون ندارند یا تلویزیون کوچکی دارندو بی خبر از همه دنیا و اتفاقات دور و برشان هفته ها و ماه ها را می گذرانند. وقتی فهمیدند سر و کله یک بیماری پیدا شده که روزگار مبتلایانش بی شباهت به سال های دور خودشان نیست و همه از مبتلایانش فرار می کنند. انگار خاطرات تلخ همه این سال ها جلوی چشمانشان آمد.کرونا برای وارثان جذام شبیه به یک شوخی بود. نسبت به آن بی تفاوت بودند. جدی اش نمی گرفتند.اما سن بالا، بیماری های زمینه ای، ضعف جسمانی، احتمال گرفتارشدن جذامیان به ویروس کرونا را بیشتر می کرد و حساسیت مراقبت ازاین افراد را بیشتر.»
کرونا و جهاد در محله جذامی ها
دراین سه ماه، گروه های جهادی برای کمک به اقشار آسیب پذیر سنگ تمام گذاشتند اما روحانی مشهدی می گوید آنها جذامیان را فراموش کردند. حجه الاسلام عباسی از حال و روز اهالی خیابان وحید در روزهای کرونایی می گوید:«گروه های جهادی حواسشان به زندگی جذامیان نبود.از عمرهم نشینی من با جذامیان در این محله دوسالی می گذرد. وقتی کرونا آمد خودم دست به کار شدم. با شهرداری و آستان قدس رضوی و خیران رایزنی کردیم وماسک و مواد ضدعفونی برای آنها تهیه کردیم. بسته های معیشتی را میان خانواده ها توزیع کردیم، غذای گرم هم برایشان بردیم و خلاصه کاری کردیم که اصلا از خانه بیرون نروند. خانه به خانه سراغشان رفتیم و در مورد این ویروس و خطراتش با آنها صحبت کردیم.از جوانان مسجدی کمک گرفتم. کسانی که دو سال تلاش کردم تا دست گیرشان شود بیماری جذامیان نه واگیر دارد و نه خطرناک است، خانه هایشان را ضدعفونی کردیم تا سر و کله ویروس کرونا درمیان جذامیان پیدا نشود و اوضاعشان را از آن چیزی که هست بدتر و خراب تر نکند. این حمایت ها هنوزهم ادامه دارد.»
پیرزن مجذوم زباله گرد و همه دغدغه های من
«بهزیستی ماهانه مبلغ کمی به حساب مبتلایان به جذام می ریزد. این مستمری ناچیز در برابر هزینه های زندگی و خورد و خوراک و درمان، جوابگوی آنها نیست. اگر کمک خیران نبود این بنده های خدا سر گرسنه بر بالین می گذاشتند. چون توانایی انجام دادن کاری را ندارند. سالها قبل وقتی درمان جذام به ایران آمد که دیر شده و همه اندام های بدن جذامیان درگیر شده بود. جذام انگشت های دست و پایشان را یکی در میان خورده بود و با تاثیر بر سلول های مغزی اعصاب و روان آنها هم تحت تاثیر قرار گرفته بود. بنابراین توانایی انجام هیچ کاری را نداشتند و بدتر از آنکه نزدیکان و اقوام هم از ترس ابتلا به جذام این بنده های خدا را تنها گذاشته بودند. نتیجه اینکه حالا در دوران سالمندی نه پولی دارند نه مستمری بازنشستگی و چشمشان به مهر مردم است. حتی من پیرزن 68 ساله ای را می شناسم که جذام یکی در میان انگشتان دستش را خورده است. این پیرزن هیچ کسی را ندارد و در شرایط بدی زندگی می کند. گاهی شب ها از خانه بیرون می زند و زباله گردی می کند تا با فروش زباله های خشک درآمد کمی داشته باشد. من سعی کردم بار تنهایی این مجذومان را با دادن اطلاعات به مردم کم کنم.» روحانی جوان این توضیحات را چاشنی دغدغه هایش می کند و می گوید:« حالا شما تصور کنید با همه این اوضاع و احوال، ویروس کرونا هم درمیان جذامیان دست به دست شود و آنها را آلوده کند. از همان روزهای اول اسفند به خودم قول دادم که اجازه ندهم پای کرونا به خانه های جذامیان باز شود.»
از جذامی ها می ترسیدم
در این ماه های کرونایی هر روز با یک خبر از حضور متفاوت روحانیون و طلبه های جهادی غافلگیر شدیم اما حضور داوطلبانه یک روحانی آن هم در محله جذامیان از آن نوبرانه های خبری ست. اینکه چه شد سر از محله جذامی ها در آورد هم شنیدنیست. وقتی از دوسال قبل می گوید و ترس هایش را روی دایره می ریزد؛
«دو سال قبل یکی از دوستان طلبه ام گفت صادق می دانی محله ای در مشهد هست که خانواده های جذامی در آن زندگی می کنند؟ از همه مشکلاتی گفت که گریبان این خانواده ها را گرفته بود. گفت من به این محله رفتم اما نتوانستم با جذامی ها ارتباط بگیرم. گفت نگران نباش. بیماری شان دیگر واگیر ندارد. اگر تو برو شک ندارم می توانی حلال بخشی از مشکلاتشان باشی. تا آن زمان تصور من از جذام یک بیماری واگیردار و خطرناک بود که کسی نباید به مبتلایانش نزدیک شود.»
درمان قطعی جذام و جذامیان در سکوت
ترس از روبه رو شدن با جذامیان بهانه ای شد برای کشف واقعیت هایی که به گفته عباسی رسانه ها آن طور که باید آن را خبری نکردند.
حجة الاسلام عباسی می گوید:«دوستم که از جذامی های مشهد وغربتشان برایم گفت سراغ یک متخصص بیماری های واگیردار رفتم و در مورد جذام با او صحبت کردم. دکتر گفت این بیماری سال هاست در ایران ریشه کن شده است. گفت با روش درمانی سه دارویی معروف به MDTبعد از 48 ساعت از ابتلا، روند پیشرفت بیماری متوقف می شود و واگیر آن کاملا از بین می رود. حرف های امیدوارکننده ای هم زد و گفت ایران به مرحله حذف این بیماری رسیده است و بسیاری از افرادی که جذام دارند سالمند هستند و مبتلایان جدید آن در یک سال از انگشتان یک دست هم کمتر است، اما متاسفانه کم کاری رسانه ها در بازتاب خبری این موضوع باعث شده که مردم از کسانی که سال ها قبل مبتلا به بیماری جذام شدند دوری کنند.
با توضیحات متخصص بیماری های واگیردار تصمیم گرفتم به محله جذامی ها بروم و این معادله را برهم بزنم. وقتی خانواده و اقوام دور و نزدیک از این تصمیم با خبر شدند مخالفت کردند. می گفتند اگر فکر خودت نیستی به فکر خانواده و همسرو بچه هایت باش. می گفتند یک درصد هم احتمال بده که مبتلا شوی دیگر کاری از دستت ساخته نیست. توضیحات پزشک را به آنها منتقل کرد و هر طور بود راضی شان کردم.»
مصائب اهالی خیابان وحید و معجزه روحانی جوان
روایت های عباسی از مصائب و مشکلات مجذومان مشهد تلخ و دردناک است اما تلاش های او برای روشن شدن شب تیره زندگی آنها شیرین و شنیدنی است. عباسی می گوید:
«چند سال قبل خیران در خیابان وحید یک مسجد ساخته بودند؛ مسجد علی بن ابی طالب(ع) که مردم آن محله به خصوص جذامیان بتوانند از آن استفاده کنند اما مسجد سوت و کور بود و روحانی نداشت. مردم عادی از ترس ابتلا به جذام پایشان را در این مسجد نمی گذاشتند.
من به محله جذامی ها رفتم و روحانی مسجدشان شدم.همزمان تحقیقاتم در مورد این بیماری را هم ادامه دادم و متوجه شدم بیماری این افراد به دلیل مصرف قرص ها حتی در همان زمان پیشرفت بیماری واگیردار نیست که اگر بود قبل از هر کسی بچه هایشان مبتلا به جذام می شدند. در بیشتر خانواده های جذامیان فقط پدر یا مادر جذام دارند و بچه ها سالمند، البته دوری کردن مردم عادی از جذامیان و خانواده های آنها روح و روان بچه هایشان را آزرده کرده است.
فرزندان جذامیان برای ازدواج هم مشکل دارند. فقط کافی ست که خانواده دختر یا پسر بفهمند که پدرو مادر پسریا دختری که قرار است داماد یا عروسشان شود جذام داشته، بدون آنکه تلاشی کنند برای کسب اطلاعاتی در مورد بیماری جواب رد می دهند. من حتی مواردی را دیدم که دو سه روز مانده به مراسم عروسی، خانواده عروس یا داماد مراسم را بر هم زدند.می دانید این اتفاقات سرچشمه چه آسیب های روانی بزرگی است.
وقتی به محله جذامی ها آمدم، بعد از مدت کوتاهی متوجه شدم چقدر این خانواده ها رنج دیده اند و هیچ کسی حواسشان به آنها نیست. وانتی های دست فروش می آمدند و حاضر نبودند حتی برای 5 دقیقه در خیابان وحید بایستند، مبادا یک وقت سالمند جذامی بخواهد از آنها خرید کند. جذامی ها بیمار می شدند، کسی در بیمارستان نبود که به داد آنها برسد. البته قبل از آنکه من به این محله بیایم انجمن حمایت از جذامیان، بانک اطلاعاتی از خانواده های درگیر با آثار این بیماری تشکیل داده بود و کمک های معیشتی و حمایتی انجام می داد. اما من تصمیم گرفتم مسجد محله جذامی ها را از سوت و کوری در بیاورم و پای مردم عادی را به این مسجد باز کنم. کار سختی بود اما غیرممکن نه و نیاز به بسترسازی فرهنگی داشت که حالا بعد از گذشت دو سال فکر می کنم تا حدودی محقق شده است.»
قدرت رسانه و کمک های بین المللی به جذامیان
روحانی هم نشین مجذومان دل پردردی دارد و شیوع بیماری کرونا و مواجهه رسانه ها با این بیماری را بهانه خوبی می داند برای بازگو کردن گلایه هایش.عباسی می گوید:«چرا ذره ای از عزم ملی که برای انعکاس خبری در خصوص بیماری کرونا در رسانه ها وجود داشت و هنوز هم ادامه دارد در مورد بیماری جذام گفته نمی شود؟ چرا جذامیان در سال های آخر عمرشان باید حسرت زیارت امام رضا(ع) را داشته باشند. آنها نمی توانند در اماکن عمومی حاضر شوند. فقط کافی است توجه یک نفر به اگشت های خرده شده شان جلب شود و متوجه بیماری شان شود.این ناآگاهی برخوردهای بدی را به دنبال دارد.»
عباسی در کنار گلایه ها از مهر مردم هم در کمک به بیماران جذامی می گوید:« یک روز در مسجد بودم که مردی حدودا 40 ساله آمد و گفت اینجا مسجد محله جذامی ها است.گفتم بله. گفت من در منچستر انگلیس زندگی می کنم.بعد از آنکه گزارشی از محله جذامی ها خواندم آنقدر تحت تاثیر قرار گرفتم که به خودم قول دادم به محض آمدن به ایران، اولین جایی که بیایم، مشهد و محله جذامی ها باشد.آن بنده خدا گفت می خواهم به شما کمک کنم وهمان روز مبلغ قابل توجهی پرداخت کرد و گفت برای رفع مشکلات بیماران مبتلا به جذام هر زمان که نیاز باشد حاضر است کمک کند.ما از کشورعراق هم خیری داشتیم که کمک هایش را با واسطه به ما می داد و از شهراصفهان، بیرجند و تهران خیران تماس گرفتند و برای بهبود شرایط زندگی جذامیان به ما کمک کردند. این قدرت رسانه است. اما برای حل مشکلات جذامیان کافی نیست. امیدوارم با کمک رسانه ها عمر تنهایی و انزوای جذامیان هم تمام شود.»
منبع: فارسمنبع: مشرق
کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا سهام عدالت مجلس یازدهم رسانه کرونا جذام داوطلب جهاد جذامی های مشهد ویروس کرونا روحانی جوان عباسی می گوید روحانی جوان خیابان وحید ویروس کرونا خانواده ها رسانه ها بچه ها سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۲۶۷۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موج بالای مهاجرت پرستاران؛ عمانیها ۶ برابر ایران حقوق میدهند | مقاومت عجیب با وجود کمبود پرستار!
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران گفت: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کردهاند، ۶ برابر حقوق یک پرستار فعال در ایران است.
با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذراندهاند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.
همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: پرستاری، یکی از مهمترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده میشود، طاقت پرستاران را بریده است.
ساعتهای کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفتها و اضافهکاریهای اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیرهای همیشگی در پرداخت معوقهها، کارانه های زیر یک میلیون تومان و حقوقهای ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفهشان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سالهای اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بودهایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقتفرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را میخوانیم و میشنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دستهجمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دستهجمعیشان در ماههای گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیف
سوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعدههای خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی به این موضوع اشاره میکند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذراندهاند و به پرستاران طرحی شناخته میشوند، جذب کند.
علوی میگوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها میتوانستند طرحشان را به تعویق بیندازند اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کارها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درسشان تمامنشده، طرحشان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستند
در دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قرادادهای کوتاهمدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستانها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی میگوید و ادامه میدهد: وعدهها باعث شد که خیلی از پرستارها با وجود اتمام طرحشان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کملطفی و بیمهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران میگوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خواندهاند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمیگیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشدهاند.
از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربی
میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید و ادامه میدهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل دادهاند؛ در تاکسی اینترنتی کار میکنند، آنلاینشاپ زدهاند و ... . فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی میکند.
علوی میگوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کردهاند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او میگوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین میکند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب میزند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافهکاری ۱۵ هزار تومان!
قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید: این قانون که گفته میشود اجرایی شده، با چیزی که در شیوهنامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت میکنند. الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم
علوی توضیح میدهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که دهها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روزهای پرستارِ سالهای مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکیدهای رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.» اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافهکاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافهکاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان میدهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کرونا
وزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامهای به ابراهیم رئیسی، رئیسجمهوری از او خواستهاند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریهای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند. هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی، ماهانه باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافهکاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافهکاری فقط ۱۵ هزار تومان است!
علوی میگوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران میگوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیروها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم میخورند.