کورسوی امیدی که در ماه رمضان بیشتر به چشم میخورد
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۴۱۸۹۶
ماه مبارک رمضان به هر دیاری که سفر کنی سفرههای افطاری میبینی که با غذاهای محلی، نان و پنیر و سبزی تازه، چای، آش و حلوا از روزهداران پذیرایی میکنند.
اما واقعیت این است که این سفرهها مختص کسانی است که به زبان خودمانی دستشان به دهنشان میرسد و دخل و خرجشان کفاف هزینههای یک ماه روزهداری را میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ورود به روستای تنگ و فراموششده، با آدمهایی که انزوا، اندوهی کهنه و حس بیاعتمادی در نگاههایشان موج میزند، از آن اتفاقاتی است که فکرش تا مدتها گوشهای از ذهنت جا خوش میکند و آزارت میدهد.
دور شدن از جامعه، روی آوردن به تنهایی در زندگی و سپری شدن شب و روزهای تکراری با کورسوی امیدی که شاید انتهایش ناامیدی باشد، باعث شده است تا بیماران جذامی، ناخوشی فراق و تنهایی را بیشتر از دردهای تن و چهره احساس کنند.
وارد روستا که می شوم غریبه بودنم توی ذوق پیرزن و پیرمردهای جذام گرفته ای که از پشت پنجره حواسشان به همه جا هست می خورد. تا نگاهم به آنها می افتد محکم پنجره ها را می بندند و پرده ها را می کشند.
* "اومدی عکسمونو بگیری که چی؟"دلم نه از ترس صدای فریادش در سکوت مرگبار روستا در ظهر یک روز بهاری بلکه با دیدن صورت درهم کشیده اش ریخت. پوستی که در هم پیچیده بود، چشمانی که گرچه باز اما سفید بود و جز سیاهی چیزی نمی دید.
پیرزن، انگشتانی که در مچ دستش در حال حل شدن بود را به شانه ام زد تا بگوید: "اومدی عکسمونو توی تلویزیون پخش کنی تا هر جا ما رو دیدن فرار کنن؟"
صورتش را می پوشاند می خواهد برود که گوشی موبایلم را توی دستش می گذارم تا مطمئن شود اگر نخواهد عکسی نمی گیرم، آرام می شود.
فاطمه خانم از راه می رسد و می گوید:" بچههامون تو شهرهای دیگر عکسمون رو می بینن و غصه می خورن. می گن عکس مادر و پدرمون رو گرفتن تا دل همه به حالشون بسوزه! تو هم می خوای مثل همه اونهای دیگه ما رو مسخره خودت کنی! یا عکس بگیری که دیگران وقتی صورتمون رو دیدن بفهمن جذامی هستیم و فرار کنن."
قول می دهم از صورتش عکس نگیرم تا کسی او را نشناسد. فقط اجازه می دهد از دستانش عکس بگیرم.
اسمش عالیه است. وقتی دو دخترش را به دنیا آورد جذام گرفت. شوهرش هم به درد او دچار شد چون وضعیت بهداشت روستایشان بسیار بد بوده است.
۲۰ سال پیش که چند دکتر در سنندج آمار جذامیهای روستایشان را میگرفتند او را به بصری آورند تا مثل بقیه اهالی اینجا دور از چشم بقیه زندگی راحت تری داشته باشد.
حکایت ما در روستای «بصری» است؛ یکی از روستاهای تابع مهاباد که از دهه ۵۰ تاکنون به عنوان مکانی برای نگهداری بیماران جذامی تعیین شده، با دیگر مناطق جهان کمی متفاوتتر است.
اهالی این روستا که در محور بوکان به مهاباد و جاده موسوم به «برهان» قرار دارد، با وسواس بیشتری به جهان نگاه میکنند و نگرانی آنان فراتر از یک بیماری همهگیر است.
یادگاران جذامی مهاباد در حالی در چنین شرایط سختی بسر میبرند که ویروس کرونا نیز از راه رسیده و دردی دیگر بر آمال اهالی این روستا افزوده و نگرانیهای مردم این دیار را در این روزها بیشتر و بیشتر کرده است.
امیدی که زیر سایه شکرگزاری در روستای "بصری" موج میزندکمی دورتر از روستا خانم مسنی را دیدم که در حال رفتن به خانه شان بود و او هم مثل بقیه با نگاهی تعجب برانگیز به من نگاه کرد و گفت خانم برای چه به روستای جذامیان آمده ای و منم در پاسخ گفتم آمده ام کمی با شما درد دل کنم و لبخندی تلخ تمام چهره اش را تسخیر کرد و برای اینکه می خواستم زودی صورت مسئله را ببندم .
استی خانم یکی از افراد مبتلا به جذام است که دل پُری از مسئولان شهر و انجمن حمایت از جذامیان مهاباد دارد و نمی خواهد تصویرش را در رسانهها نمایش دهد اما بالاخره راضی شد که تصویرش رو هم نمایش بدیم .
در مورد ماه رمضان از استی خانم پرسیدم.
آیا شما می تونید در ماه رمضان روزه بگیرید؟
در پاسخ گفت: درست است که ما بیماران جذامی نمی توانیم روزه را به جای بیاوریم، اما در این روزها ایمانم به خدا قویتر میشود و بیشتر خدا را با شکرگزاری یاد میکنیم و مطمئن هستیم که خدا هم بیشتر ما را یاد میکند.
وی از محدودیتها و مشکلات اهالی این روستا میگوید: که جذامیان مهابادی هر ۳ ماه یک بار ۵۰۰ تومان حقوق میگیرند و این مبلغ در این شرایط اقتصادی کفاف زندگی این افراد را نمیدهد.
استی خانم عملکرد انجمن جذامیان مهاباد را غیر قابل قبول میداند و به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان از مهاباد میگوید: با توجه به درآمدی که این انجمن دارد، خدمات آن ناچیز و در حد بیماران جذامی نیست.
وی از خیران این شهرستان خواست در این روزهای سخت هرچه در توان دارند برای کمک به بیماران جذامی روستای «بصری» دریغ نکنند و اهالی این روستا را با جذام و کرونا تنها نگذارند.
استی خانم گفت : درست است با تمام این نواقص در چهره و دستان پینه شده نمی توانم دین الهی را به جا بیاورم اما آنهایی که سالم هستند می توانند با دیدن ما بیشتر امید به زندگی بگیرند و از یاد خدا غافل نشوند.
وی گفت: می خوام در این ماه از مسئولان دعوت کنم که آنگونه با خدا بیشتر راز و نیاز می کنند ولی این ما هستیم که باید بیشتر بهمون توجه بشه و می تونن میهمان خانه دل ما شوند.
کمک نهادهای حمایتی از بیماران جذامی اندک استخزانهدار انجمن حمایت از بیماران جذامی مهاباد میگوید: کمک نهادهای حمایتی از بیماران جذامی اندک و این بیماران به حمایت بیشتر مردم و مسئولان برای ادامه زندگی خود نیاز دارند.
ابراهیم نانوازاده گفت: در سالهای قبل برای کمک به وضعیت معیشت و درمان این بیماران، یک درمانگاه در مهاباد ساخته شده و قسمتی از هزینههای درمانی و حقوق پرستاران این بیماران از این راه تامین میشود.
وی گفت: برای رسیدگی و حمایت از این بیماران، انجمن حمایت از بیماران جذامی مهاباد در سال ۶۲ در این شهرستان ایجاد شده که با کمکهای مردمی، خیرین و اداره بهزیستی توانسته بیماران جذامی این شهرستان را تحت پوشش حمایتی قرار دهد.
خزانهدار انجمن حمایت از بیماران جذامی مهاباد گفت: با توجه به اینکه درآمد این درمانگاه نمیتواند جوابگوی تمامی نیازهای بیماران باشد، آنان همواره برای اعزام و درمان بیماران با مشکل مالی مواجه هستند.
نانوازداه از خیران خواست در این ماه مبارک رمضان دست افراد نیازمند را بگیرند و دل آنها را شاد کنند.
جذامیان را در ماه مهمانی خدا از یاد نبریمدهیار روستای «بصری» مهاباد میگوید: شروع رنجهای مردم روستای «بصری»، با کم شدن کمکهای مردمی به اهالی این روستا پس از شیوع کروناست، چون بیشتر اهالی این روستا هیچ درآمدی ندارند و چرخ زندگی آنان با کمکهای مردمی و خیران میچرخد.
کریم محمدی گفت: هماکنون اهالی روستا علاوه نیازهای مالی، به اقلام بهداشتی مانند ماسک و محلول ضدعفونی نیز نیاز دارند که خیران نباید در این روزهای سخت اهالی روستای «بصری» را فراموش کنند.
وی گفت: از مجموع ۲۷ خانوار جذامی این روستا، ۲۱ خانوار آن به بیماری جذام مبتلا بوده و ۶ خانوار دیگر آن سالم هستند و در مجموع هم اکنون ۶۸ نفر در این روستا ساکن هستند که از این تعداد ۴۹ نفر بیمارند.
دستگیری از نیازمندان میراث ائمه (ع) استرئیس شورای روحانیون مهاباد گفت: با توجه به اینکه منابع مالی جهت تهیه سبدهای کالا در طرح همای رحمت توسط خیرین تامین میشود از شهروندان درخواست میشود برای رنگین کردن سفرههای سحر و افطار نیازمندان در این طرح مشارکتی هرچند کوچک داشته باشند.
ماموستا ملا علی نجمه گفت: بدون شک نتیجه این اقدام خداپسندانه هم در این دنیا و هم در آخرت شامل حال خیرین و نیکوکاران میشود.
وی گفت: برداشتن بار مشکلات از دوش نیازمندان نباید به روزهای خاصی از سال محدود شود و باید به فرهنگی ریشهای تبدیل شود.
روستای بصری در ۱۸ کیلومتری مهاباد در جاده برهان واقع شده که از جمله جزو روستاهایی ابوده که تک تک خانههای آن حداقل یک فرد مبتلا به جذام را درخود جای داده اما ویروس قابل انتقال اکنون در بدنشان نیست و تنها اثر بیماری مانده است.
سابقه بیماری جذام در جوامع انسانی به بیش از ۶ هزار سال پیش برمیگردد، اما اینک در قرن ۲۱ هنوز زخمهایی است که جان و روح بیماران مبتلا را آزار میدهد و جذام بیشتر به عنوان بیماری فقیرانه معروف شده و در کشورهای مختلفی از جمله هند، بنگلادش، اندونزی، میانمار و نیجریه بیشتر از سایر نقاط دنیا دیده میشود.
در ایران نیز در مناطق شمالشرق، شمالغرب، غرب و جنوب غرب کشور هنوز هم شماری از این بیماران زندگی میکنند که میتوان به اسکان آنان در حاشیه شهر مشهد، آسایشگاه «بابا باغی» تبریز، در بخشهایی از شهر ایلام و در روستاهای اطراف شهر مهاباد و سردشت در آذربایجانغربی اشاره کرد.
گزارش از سپیده خشمن
باشگاه خبرنگاران جوان مهاباد مهابادمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ماه رمضان ویروس کرونا احکام شرعی بیماران جذامی اهالی این روستا انجمن حمایت روز ها جذامی مهاباد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۴۱۸۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجربه تلخ بیماران از نسخه الکترونیکی
ایتنا - هرچند نسخههای الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر میرسد آسیبهای روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامهریزی های نسخههای الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامهریزان به دغدغههای بیماران در زمینه نسخههای الکترونیک نیز توجه کنند. نسخه الکترونیکی و سامانه تائید نسخ، قرصها را تائید میکند اما آمپولها را نه؛ چندی بعد دوباره میروم و این بار آمپولها تائید میشوند اما قرصها نه؛ اگر فقط آمپول را بگیرم، نسخه میسوزد و با این اوضاع نوبت دهی باید دوباره دکتر بروم تا قرص بنویسد و اگر نگیرم مدتی بی آمپول میمانم و بیماری عود میکند. این پارادوکس نشان میدهد یکجای کار میلنگد!
به گزارش ایرنا و براساس آخرین آمار سازمان بیمه سلامت از ابتدای دی ماه سال ۱۴۰۰ تا فروردین امسال، میزان نسخهنویسی الکترونیکی از مرز ۲۹۲ میلیون نسخه گذشته است که البته برخی از آنها در سامانه، تائید نشدند یا اینکه برای تائید، روند دست و پا گیری را طی کردهاند.
سامانه اینترنتی تائید نسخ یا نسخههای الکترونیکی با هدف کنترل بهتر داروهای گرانقیمت و بیماران خاص در این سیستم راه اندازی شده است. تجربههای بیماران اما نشان میدهد، استفاده از این سامانه برای آنها بدون دردسر نیست. دردسرهایی از قطعی سیستم و بروز نشدن پزشکان با اینترنت تا تائید نشدن یا تحویل تعداد کمتر اقلام دارویی نسبت به نسخه تجویزی. دردسرهایی که گاه و بیگاه سه ضلع داروخانه، پزشک و بیمار را معطل میسازد.
به طور مثال مجید یکی از بیماران به خبرنگار ایرنا گفت: به پزشکی قدیمی و معروف فیزیوتراپی مراجعه کردم اما گویا پزشک سالخورده نتوانسته بود، خود را با سیستم الکترونیکی بروز کند و نسخه کاغذی برایم نوشت و هیچ مرکز توانبخشی، نسخه کاغذی را قبول نکرد.
وی افزود: بالاخره مجبور شدم به پزشک دیگری مراجعه کنم و او برایم نسخه الکترونیکی نوشت اما پول ویزیت قبلیام هدر شد.
بیمار دیگری از این شکایت دارد که هر وقت به دکترش مراجعه میکند تا برایش داروهایش را تمدید کند، دکتر از او کد خدمت دارویی را طلب میکند و بیمار بینوا هر بار نسخه قبلی همراهش نیست و دکتر با غرولند مدتی دنبال کد دارویی میگردد و گله میکند که سیستم باز نمیشود تا بالاخره نسخه الکترونیکی را تجویز کند.
زهره مادر فرزند بیماری، تجربه دیگری دارد. او به خبرنگار ایرنا گفت که امروز ظهر به آزمایشگاه رفته و مدت طولانی منتظر مانده تا نوبتش شود اما بعد از ۴۰ دقیقه، متصدی آزمایشگاه اعلام کرده است که آنهایی که بیمه خدمات درمانی دارند، بروند چون سیستم قطع است.
وی ادامه داد: متصدی آزمایشگاه از بیماران خواست ساعت ۶ تا ۸ صبح مراجعه کنند چون در آن زمان، سیستم وصل است!
موضوع فقط به بهروز نشدن برخی پزشکان با دنیای اینترنتی و قطعی سیستم خلاصه نمیشود و درباره مشکلات تحویل دارو، اوضاع تقریبا به همین منوال است. مثلا در صف های طولانی دریافت دارو در داروخانههای بیماران خاص، هنگامیکه نوبت بیمار میرسد، متصدی از بیمار، کد رهگیری میخواهد. بیمارانی که کد رهگیری به گوشی آنها پیامک شده از لابلای پیامک ها، دنبال کد میگردند و آنهایی که کد رهگیری به علل مختلف پیامک نمیشود، با استرس در جیب و کیف خود، دنبال کاغذی کوچک هستند که شمارهای خرچنگ قورباغه روی آن نوشته شده و همیشه عدهای هستند که اصلا نمیدانند کد رهگیری چیست و عجیب تر آنکه پزشک آنها نیز در اینباره چیزی به آنان نگفته است! و این گروه از بیماران مایوس و دست خالی از داروخانه بیرون میروند. تازه بیماران خاصی هم که کد رهگیری دارند باید دوباره منتظر باشند تا کد دیگری در همان لحظه برایشان پیامک شود.
اشکالاتی که میتوان گفت بیماران را سرگردان میسازد و مزایای فراوان نسخه الکترونیکی مانند جلوگیری از قاچاق دارو را تحتالشعاع خود قرار میدهد.
تقصیر سامانه یا بیمار؛ عقل شما چه میگوید؟
نسخههای الکترونیکی یکی از ارکان مهم پرونده سلامت الکترونیک محسوب میشود که از نوشتن داروی اضافه از سوی پزشکان و مشکلات نسخه خوانی جلوگیری میکند. مزیتهایی که قابل چشمپوشی نیست اما نمیتوان چشمها را به روی نقاط ضعف آن هم بست.
در این رابطه به عنوان بیمار به داروخانه خاصی مراجعه کردم که سامانه اینترنتی قرصهایم را تائید کرد و آمپول هایم را نه و برای اینکه به سختی نوبت فوق تخصص را گرفته بودم و میخواستم نسخه ام نسوزد و از طرفی قرصهایم تمام شده بود، همان روز به دکتری که نوبت دهی آسانی داشت مراجعه کردم تا قرصهایم را بگیرم اما چون فوق تخصص نداشت، به گفته خودش نمیتوانست آمپول های کمیاب گرانقیمت تخصصی را تجویز کند.
بعد از چند هفته، هنگام عصر به داروخانه مراجعه کردم و اینبار پس از انتظار در صف، آمپول هایم تائید شد اما قرصهایم نه. فقط به اندازه مدت کمی قرص داشتم و نمیخواستم دوباره برای ویزیت مرخصی بگیرم و هزینه دوباره بپردازم و متصدی به من توصیه کرد برای تائید نسخه به کارشناس بیمه مراجعه کنم. اما کارشناس فقط صبح ها حضور داشت و من هم دست از پا درازتر برای فردا مرخصی گرفتم و فردا دوباره در صف کارشناس بیمه ماندم تا نوبتم شد. داروی بیمار جلویی من تائید نشد و من نگران، نسخهام را تحویل داده و مشکلم را گفتم و توضیح دادم که دوباره نمیخواهم چرخه ویزیت را تکرار کنم و حیرانم که چرا یکبار آمپول تائید نمیشود و یکبار قرصم؟
کارشناس بیمه به من نهیب زد که حالا عقلت چه میگوید؟ یکه خوردم و این احساس به من دست داد که گناهی مرتکب شدهام و به سرعت پاسخ های عقلم را آنالیز کردم: "شاید کارشناس امروز مشکل خاصی دارد و روی مود نیست!؛ شاید تقصیر من است و برای گرفتن قرص باید کمی صبر میکردم، حالا چه میشد بیماری عود نکند؛ شاید تقصیر پزشک است که معادله نسبت قرص با آمپول را رعایت نمیکند؛ اما دکتر که حساب کتاب میکند و داروها را برای مدت معینی مینویسد و این سامانه است که تعداد یکی از اقلام دارویی را نسبت به نسخه، کمتر تائید میکند و معادله را بر هم میریزد؛ شاید..."
که ناگهان به خودم آمدم و دیدم حقیقتا، متصدی منتظر است که من چه پاسخی میدهم. پس سینه صاف کردم و گفتم: عقلم میگوید اینبار تائید کنید تا شاید از دفعه بعد قرصها و آمپول هایم تصمیم بگیرند با هم تمام شوند!
انسولین فقط ۷ تا؛ دیسیپلین عالی و محدودیت واهی
آخرین بررسیهای وزارت بهداشت نشان میدهد، بیش از ۱۴ درصد جمعیت بالای ۲۰ سال کشور یعنی چیزی حدود هفت میلیون نفر ایرانی به دیابت مبتلا هستند و این روند رو به افزایش در آینده نزدیک به بیش از ۱۰ میلیون مبتلا خواهد رسید که تعداد قابل توجهی از آنها از انسولین استفاده میکنند و داروی انسولین قلمی، پُر هزینهترین داروی تجویزی در کشور است و همین امر سختگیری زیادی را در تحویل این دارو در نسخه الکترونیکی ایجاد کرده است.
رضا یک بیمار دیابتی میگوید: "چند روزی به دنبال انسولین بودم و داروخانه نداشت. روزی به متصدی داروخانه گفتم: من یک هفته است انسولین ندارم و متصدی گفت: تو یک هفته است که نداری و ما یک ماه است که نداریم. نمیدونم قانع شدم و منطقی گفت یا چی …. ولی حرفی واسم نموند. روز بعد به شعبه مرکزی مراجعه کردم و خوشحال که بالاخره موجودی داشت. با توجه به اینکه روزی سه بار و هر بار ۲۶ واحد انسولین میزدم، دکتر ۱۶ قلم انسولین تجویز کرده بود. اما گویا سامانه عالم تر از دکتر بود و متصدی گفت برای هر دیابتی فقط هفت انسولین مجاز هستیم. "
وی افزود: هفت قلم را با بیمه حدود ۱۰۴ هزار تومان خریدم اما بعد از شروع به مصرف داروها متوجه شدم پیچ بالای قلم دو تا از انسولین های خریداری شده، خراب است و به ناچار آنها را دور انداختم! طبیعتا چند روز بعد، قرص داشتم و انسولین نداشتم و دکتر بیمارستان برای ۱۰ روز بعد نوبت داد. بنابراین مجبور شدم به داروخانهای بروم و دو قلم انسولین هر کدام به قیمت ۱۹۰ هزار تومان به صورت آزاد بخرم. باشد دیسیپلین نسخه الکترونیکی قبول، اما این چه محدودیتی است که مرا مجبور به خرید داروی آزاد میکند.
یک بیمار: سامانه تائید نسخ، میزان لازم دارو را بلد نیست!
بسیاری از بیماران بنا به ملاحظاتی که دارند از نگرانی کمبود دارویی گرفته تا روشهای خاص نگهداری دارو، همواره مایل هستند قبل از تمام شدن آخرین باقیمانده دارو، آنها را تمدید کنند، سامانه تائید نسخ اما این اجازه را به آنها نمیدهد.
شیما که بیماری مزمنی دارد، در این رابطه به خبرنگار ایرنا میگوید: سامانه نسخههای الکترونیکی، میزان لازم دارو را بلد نیست و به خاطر اینکه من دو قوطی قرص -هر کدام حاوی۳۰ عدد و روزی ۳ تا- در خانه داشتم، نسخه من را تائید نکرد. درحالیکه من یک قوطی را در خانه، یک قوطی در محل کار و یک قوطی در کیف مخصوص مهمانیها میگذارم تا در این رفت و آمدها، مدام مجبور به عوض کردن جای قرصها نباشم! و مصرف دارو را فراموش نکنم چون بیماری خطرناکی دارم.
وی اضافه میکند: حالا مگر ۶۰ عدد قرص در خانه داشته باشم به کجای عالم برمیخورد! تازه زمانی در دوران اوج تحریم، قرصهایم گیر نمیآمد و موقع تمام شدن دارو، من همیشه دلهره دارم، دارویم دوباره پیدا نشود. گاهی هم بیمار میخواهد سفری طولانی برود و مثلا مصرف دو یا سه ماه دارو همراهش باشد. چون بیماری مزمن را فقط نزد دکتر خودم که با پرونده پزشکی ام آشنایی کامل دارد، میروم و از سوی دیگر پیدا کردن فوق تخصص در شهرستان برای من سخت است. اما سامانه میگوید تعداد دارو فقط برای یک و حداکثر دو ماه!
الزام قانونی و ضرورت توجه به دغدغههای بیماران
اجرای نسخهنویسی الکترونیک یک الزام قانونی است اما گیر و گورهای آن از مشکلات اتصال اینترنتی و آمادگی نداشتن جامعه پزشکی و برطرف نشدن مولفههای بوروکراسی از کد رهگیری گرفته تا محدودیت در تعداد داروهای تائیدی، نقاط ضعفی است که میتواند منجر به فشار روحی و روانی و سرگردانی بیمار، سوق دادن او به سمت بازار قاچاق و هزینهکرد بیشتر از جیب بیمار برای خرید داروی آزاد یا ویزیت های مکرر بی مورد فقط برای تمدید دارو و اتلاف وقت بیمار شود.
نباید فراموش کرد که جان عزیز است و بیماران برای تامین دارو به هر دری چنگ می زنند و ممکن است در دام قاچاقچیان دارو بیفتند. به طور مثال بر اساس آمارهای سازمان تامین اجتماعی، روزانه ۷۰۰ هزار نسخه الکترونیک در سامانه تأمیناجتماعی صادر میشود که ۵۷۰ هزار تأیید داروخانهای دارد اما این امر بدان معناست که روزانه ۱۳۰ هزار نسخه فقط در تامین اجتماعی تائید نمیشود.
هرچند نسخههای الکترونیکی مزایایی مانند افزایش ایمنی دارودرمانی، جلوگیری از جعل و تخلف در نسخه، مدیریت بهتر مصرف داروها، کاهش تقاضای القایی و تشخیص و رفع کمبودهای دارویی دارد اما به نظر میرسد آسیبهای روحی و معنوی و گاه مادی این موضوع مانند فشار وارد شدن به بیماران و ازدحام و انتظار به علت قطعی سیستم در برنامهریزی های نسخههای الکترونیکی دیده نشده است و لازم است که برنامهریزان به دغدغههای بیماران در زمینه نسخههای الکترونیک نیز توجه کنند.